แต่จะทำอย่างไรเล่าจึงจะเฝ้าดูความคิดได้โดยไม่เข้าไปในความคิด และไม่ห้ามความคิด
 ท่านผู้รู้ท่านมีอุบาย ด้วยการเร้าความรู้สึกตัวที่เรียกว่าการเจริญสติปัฎฐานสี่
สิ่งเหล่านี้หาอ่นได้จากหนังสือสวดมนต์แปลที่เรียกว่ามหาสติปัฎฐานสูตร
แต่มีอยู่ในหมวดหนึ่งที่เรียกว่าอริยบทบรรพว่าด้วยสติและสัมปชัญญะ ตามความเข้าใจของตัวเองน่าจะเป็นบทที่ลัดสั้นและตรงไม่อ้อมค้อมจนเกิดปรากฎการณ์ทางจิตมากเหมือนวิธีอื่น ในเมื่อเราแน่วแน่ว่า จุดมุ่งหมายในการศึกษษก็เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง(คือเรื่องทุกข์กับดับทุกข์ อุปาทาน) การเจริญสติปัฎฐานสี่ ก็คือหนทางที่จะพาเราไปสู่สิ่งนั้น มีข้อน่าสังเกตุว่า จะใช้วิธีใดก็แล้วแต่ในหทวดกายานุปัสสนาแห่งมหาสติปัฎฐานสูตรการกระทำนั้นต้องตั้งอยู่บนฐานของการเคลื่อนไหว(dynamic) การเร้าความรู้สึกตัว จะกระทำต่อเนื่องกันไปประดุจห่วงโซ่ คือไม่ขาดตอนจนกระทั่งความรู้สึกตัว เต็มขึ้นมาเป็นปัจจุบันขณะ ไม่ว่ายืน เดิน นอน นั่งในทุกอริยาบถรู้สึกตัวตลอด