ห้วงยามแห่งความพ่ายแพ้ โดย เสกสรรค์ ประเสริฐกุล เป็นหนังสือรวมความเรียง 9 เรื่อง
ประกอบไป บทแรก"ห้วงยามแห่งความพ่ายแพ้ "ซึ่งถูกนำมาตั้งเป็นชื่อของหนังสือเล่มนี้ นามเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ใครๆย่อมรู้จักดีในฐานะ ของขบวนแถวหน้าของการต่อสู้กับเผด็จการทหารเพื่อเพรียกหาสังคมที่ดีกว่า ผู้กลายเป็นนักรบแห่งป่าเขา กบฎแห่งกบฏ และเป็นอื่นๆอีกมากมาย รวมทั้งนักเขียน
ห้วงยามแห่งความพ่ายแพ้เป็นเรื่องของความคิดคำนึงและความผูกพันระหว่าง" นายผี "(อัศนีย์ พลจันทร์) กับตัว เสกสรรค์ ซึ่งมีลักษณะนิสัย และทิศทางแห่งอุดมคติสอดคล้องกันแต่ต่างกันตรงวันวัยและประสบการณ์ วันที่การปฎิวัติแห่งอุดมการณ์เข้ามุมอับ เสกสรรค์เลือกที่จะลงจากเขามายอมรับสภาพความเป็นจริงว่าความหวังได้สูญสลายลงไปแล้ว แต่นายผี ที่เขาสนิทสนมจนถูกกล่าวหาว่าเป็น "เด็กลุง"
กลับเลือกที่จะทิ้งตำนานชีวิตไว้ให้เป็นตำนานของนักสู้ผู้ไม่ยอมค้อมหัวให้กับความไม่ถูกต้อง โดยไสช้างเข้าป่า ไปจบชีวิตในเมืองลาว สิ่งที่ทั้งเสกสรรค์ และนายผีได้รับ ขณะที่อยู่ร่วมในขบวนการปฏิวัติก็คือ ข้อกล่าวหาว่า "ค้านพรรค "ทั้งๆที่จริงแล้วเป็นเพราะ วิสัยทัศน์ที่ทั้งสองต่างมองเห็นเหมือนกัน และความไม่นิ่งดูดายที่จะสานฝันให้เป็นจริง ทำให้ผู้นำของขบวนการที่มีวิสัยทัศน์มืดบอดด้วยความมีอำนาจและผลประโยชน์ส่วนตน ถึงกับ "แขวน "สถานะความเป็นหัวแถวในขบวนทัพของบุคคลทั้งสองเอาไว้ ไม่ให้มีบทบาทนำในขบวนทัพของประชาชน และสุดท้ายกาลเวลาก็พิสูจน์ความเป็นคนจริง
ของคนที่ถูกกล่าวหาว่าค้านพรรค ในขณะที่คนที่กล่าวหาซึ่งเป็นหัวขบวน "ยอมจำนน" สลายพรรคไปในที่สุด เรื่องราวของความผูกพันของคนทั้งสอง ถูกย้อนรอยรำลึกในงานศพ นายผี ขนาดที่ว่าลูกผู้ชายอย่างเสกสรรค์ ยังหลั่งน้ำตา
เรื่องที่สองเป็นเรื่องของความผูกพันกับสายน้ำของผู้เขียนเอง ตั้งแต่เกิด แม่น้ำบางปะกง แม่น้ำเจ้าพระยาตอนศึกษาอยู่ธรรมศาสตร์ ลำน้ำแม่จันยามเหนื่อยนล้าของขบวนแถวปฏิวัติ ลำน้ำจากห้วยขาแข้งเมื่อคราวละความฝันที่ไม่อาจไปถึงกับขบวนแถว แม้กระทั่งไปเรียนเมืองนอกก็ยังวนเวียนอยู่กับสายน้ำรวมทั้งสายน้ำแห่งทะเลอันดามัน ผู้เขียนเปรียบสายน้ำเป็นหญิงสาวที่ควรให้เกียรติและทะนุถนอม
ชีวิตที่ปล่อยลอยล่องดูกระแสน้ำ หากิจกรรมร่วมเช่นการตกปลา มีอารมณ์ร่วมบ้าง เรื่อยเฉื่อยเรื่อยฉ่ำบ้างก็เพียงเพื่อจะหาสิ่งที่มาทดแทนความรู้สึกปวดร้าวที่อัตตาสั่งสมไว้ในความเป็นตัวตน
ผู้ชายสายน้ำ และความหมายของเพศพันธ์ เป็นเรื่องราวความคิดคำนึงในความเป็นเพศหญิงของสายน้ำ
ปลาบางตัว เป็นเรื่องราวของการใช้ชีวิตเป็นพรานเบ็ดเพียงเพื่อจะทำให้วันเวลาผ่านเลยไป ด้วยการออกทะเลตกปลา เพื่อหาพื้นที่ให้ชีวิตในยามไร้เป้าหมายที่เป็นรูปธรรม เปรียบเทียบกับปลาที่ต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด บางอารมณ์ผู้เขียนก็รู้สึกตื่นเต้นกับการเย่อกับปลา แต่บางคราวยามครุ่นคิดอารมณ์เริงรื่นกับมิปรากฏจนทำให้จับสังเกตุได้ว่าอารมณ์ที่มีต่อปลาแต่ละตัวไม่เหมือนกันสุดท้ายผู้เขียนก็หวนมาคำนึงถึงความหม่นหมองแห่งชีวิตที่ไม่อาจบรรลุฝันแห่งตนได้ในอดีตถึงกับเปรียบเทียบตนเองกับปลาบางตัวไม่ได้ว่า ยามอับจนปลากล้าแตกหักกับชีวิตเอาปากกระแทกเรือจนปากหัก ขณะที่เขาเองไม่กล้าขนาดนั้นเรียกว่าเทียบกันไม่ได้ถึงขนาดของใจ
เด็กหนุ่มกับชายชรา
เป็นเรื่องราวของการจากพรากของลูกชายที่ต้องไปศึกษาแดนไกล ทำให้หันกลับมาทบทวนชีวิตตนเอง ในเรื่องการจากพรากกับพ่อแม่ รวมทั้งต้องการให้ลูกชายได้พบครูทางจิตวิญญาณที่ไม่มีการศึกษาในระบบแต่ จบปริญญาชีวิตแห่งท้องทะเลพูคุยดถึงยุคสมัยที่เปลี่ยนไปคุณธรรมค่านิยมก็ต่างกันไป
รูปปั้นและงานแกะ ท่ามกลางโบราณสถาน มนตืรักลูกเป้งและเรื่องสุดท้าย ฝ่าลมหนาว: เยือนภูผาแห่งความหลัง เป็นเรื่องราวของการกลับไปดูร่องรอยอดีต ไปดูประวัติศาสตร์ที่ตนเองมีส่วนร่วมในการจารึก
ไปหาญาติสนิทมิตรสหายที่ทุุ่มเททั้งชีวิตให้กับขบวนการปฏิวัติ แต่เมื่อการปฏิวัติล้มเหลวต่างคนต่างแยกย้ายหาอยู่หากิน ปํญญาชนมีทางเลือกมากกว่าในขณะที่ประดาเบี้ย ไม่ว่าเบี้ยคว่ำ หรือเบี้ยหงาย อยู่กันอย่างยากลำบาก สุดท้ายผู้เขียนได้รับการฝากลูกฝากหลานของสหายที่เคยร่วมชีวิตกันเมื่อครั้งก่อน
เพื่อมีชีวิตที่ดีกว่า แต่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ทั้งๆทีสหายเดือดร้อน สุดท้ายผู้เขียนสรุปตนเองว่า "อ่านหนังสือนับพันเล่ม เดินทางมาหลายหมื่นลี้ แต่มิอาจทำให้คนเพียงหยิบมือเดียวมีชีวิตดีขึ้น "
บทสรุป "ห้วงยามแห่งความพ่ายแพ้ " เป็นเรื่องราวของการเปิดปากแผลของหัวใจของสิ่งชำรุดทางประวัติศาสตร์ เล่าเรื่องผ่านความครุ่นคิดทางอารมณ์ เพื่อหาทางหลีกเร้นจากตนตัวสุดท้ายก็พานพบแค่ความปล่อยวางเพียงชั่วขณะมิอาจลืมเลือนอดีตได้ตราบเท่าที่ยังไม่ก้าวขึ้นเหนือคลองแห่งความคิด
"ห้วงยามแห่งความพ่ายแพ้ "เป็นเรื่องราวของการล้อเล่นกับอัตตาของคนๆหนึ่งซึ่งมีฐานะทางประวัคิศาสตร์ที่น่าลองหามาอ่านดู
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น